Pedro De Bruyckere heeft gisteren een kort blogbericht (LINK) gemaakt over een presentatie van Donald Clark op de OEB conferentie (Online Educa Berlin) in december 2015. Pedro vindt de presentatie van Donald Clark zo goed en interessant, dat hij een link plaatst naar opnamen ervan. Zijn tweet is een paar keer geretweet, er zijn reacties op geweest en zijn post is ook op scoop-it gedeeld. Nieuwsgierig gemaakt door deze reacties heb ik de tijd genomen de hele presentatie te bekijken.

Donald Clark bespreekt in 40 minuten ‘the good, the bad and the ugly’ van 2500 jaar Onderwijs. Hij begint met Plato en Aristoteles en wandelt vervolgens door de geschiedenis. Donald Clark weet zijn publiek te bespelen, heeft een aangename Schotse tongval, bedient zich van humor, maar is toch vooral vaak bezig onderwijsdenkers af te branden, dus te focussen op ‘the bad’ en ‘the ugly’. Hij doet het voorkomen volledig te zijn. Hij noemt naast Aristoteles, Budda, Calvijn, Ignatius, Locke, Habermas, Chomsky ook Montessori, maar waar zijn Marzano, Slavin, Krashen, Feuerstein, Kagan en Parkhurst? Wel de uitvinder van het schoolbord neerzetten als de grote loser die het onderwijs heeft verpest, maar niet vertellen dat het schoolbord wel een grote stap voorwaarts betekende om meer leerlingen tegelijk les te geven. Met de kennis van nu is er op alle (grote) denkers over onderwijs wel iets aan te merken en kun je ze bij het grof vuil of voor joker zetten.

Op een conferentie met zo’n 1400 professionals van over de hele wereld die praten over de rol van technologie in het onderwijs past natuurlijk ook een vrolijke noot. Clark vervult deze rol met verve, doet aan makkelijk scoren en krijgt daarmee de lachers op zijn hand. Hij had ook mij voor zich kunnen winnen, als hij aan het eind van zijn ‘act’ zichzelf had gerelativeerd en had verteld dat gedachten over onderwijs en prille theorieën die we nu achterhaald vinden, op het moment dat ze werden uitgedacht een reactie waren in de tijd en vooral voortkwamen uit onvrede over het heersende denken. Het waren bijdragen in de ontwikkeling van het denken over onderwijs en uiteindelijk heeft dat geleid tot waar we nu staan. Leraren worden niet meer opgeleid volgens één leertheorie en op scholen worden verschillende didactische modellen naast elkaar gebruikt. Op eerdere blogs heb ik al geschreven dat onderwijs nooit klaar is, dus ook het denken over onderwijs gaat vrolijk verder. Clark mocht willen dat hij over 200 jaar in een rijtje ‘the good, the bad and the ugly’ wordt opgenomen!